مجمع ستايشگران حریم ولايت

بس مبارک بود چو فر همایاول کارها به نام خدایذوالجلالی که پیک درگهش اندماه و خورشید آسمان فرسایآنکه اندر خزان قدرت اوستباد بر شاخ زعفران آلایآنکه اندر بهار حکمت اوستابر در بوستان کهن پیرایاو پدید آورید در گیتیمرگ جانکاه و عمر روح افزایزوشد آبستن از لابت صبحشب زنگی نمای و رومی زایهرگهی بسته در رهش کمریدل بریجای آمد و پای برجایهر درختی ز جنبش بادیخدمتش را نهاده سر بر پایشخصها زو چو گنج پرگوهررویها زو چو باغ طبع گشایاز برون تن است روزی دهوز درون دل است راه نمایخواجه شاعران از اینجا گفت«ای درون پرور برون آرای »آفرید آدمی و آدم راساخت هشده هزار عالم راکردگاری که قادرالذات استعالم السر و الخفیات استپادشاهی که از ره عظمتبر درش صد هزار شه مات استهر قدم راه او تراویح استهر نفس یاد او تحیات استروز و شب یاد کرد نعمتهاشبندگان را بهینه طاعات استشکر و تسبیح و امر و معرفتشهمه از جمله مهمات استهرکه در «لااله الاالله »شک کند لای اولش لات استکرم او دهد هدایت توتا نگوئی مرا کرامات استخدمت آن کریم کن که ازوهر یکی را دهش مکافات استاز کریمی خروس را با اوبه شب تیره در؛ مناجات استز آن قوامی ثنای او گویدکه از آن جانبش مراعات استگنج توحید گشت دیوانشزانکه بی طمطراق و طامات استای ترا یار نه و یار همهوی یکی آفریدگار همهملکا شرمسار و پرگنهمروی بر خاک درگه تو نهمدر فلک ننگرم به گوشه چشمگر به چشم کرم کنی نگهمبه قیامت سپید رویم کنگر به دنیا ز جهل دل سیهمدر پناه توام چو راه بوددیو دنیا کجا برد ز رهمبا تو مانده میان خوف و رجااین غم آلوده سینه تبهمیا به عفوم برآوری بر تختیا به خشم اندر افکنی به چهمگشته ام «ربنا ظلمنا» گویتا ز رحمت عفو کنی گنهمکیست دنیا مرا چو در ره دینچه دهم رنج بفکنم برهمگفته ای از بزرگواری خوی, ...ادامه مطلب