شعر رمضان با گریز کربلا

#ماه_صیام
#ماه_رمضان
#عطش
#امیرالمؤمنین_علیه_السلام
#امام_حسین_علیه_السلام

حذر کنید ز شیطان که ماه، ماه خداست

مه مبارک تسبیح و ماه ذکر و دعاست

مه مقدس مهمان نوازی و اِطعام

مه خجستۀ شب زنده داری است و صفاست

مه قرائت قرآن، مه قِرابت دوست

مه کرامت معبود، ماه لطف و عطاست

برای بنده در این ماه نزد حضرتِ حق

نکوترین عمل از قول مصطفی تقواست

مه مبارک عفوست و رحمت و برکت

ندا دهند ملائک گناهکار کجاست؟

دمد تجلی حق در تمام مُلک وجود

تو گویی آنکه ز هر سو جمال حق پیداست

بگیر دامن لطف خدای در این ماه

که روز روز خدا و شبش شب احیاست

سلام باد بر آن روزه‌دار پاکدلی

که از عطش دهنش خشک و دیده‌اش دریاست

سلام باد بر این ماه میهمانی حق

که میزبان احدِ ذولجلال بی همتاست

مباش لحظه‌ای از لطف کبریا غافل

که ماه مغفرت و ماه عفوِ جرم و خطاست

سفر به کوفه کن و سیر کن به نخلستان

که نخل‌ها همه خرم ز گریۀ مولاست

علی کنار درختان به ذکر یامولا

چنانکه یا علی از نخل‌ها همه برپاست

صلای عفو خدا در نوای مرغ سحر

سروش رحمت حق در نسیم بادصباست

عجب نه با دل اگر معجز مسیح کند

ز بس نسیم سحر روحبخش و روح فزاست

بخوان دعای ابوحمزه و بیفشان اشک

که دُرّ اشک تو را مشتری خداست خداست

خوشا بحال کسانی که نقل محفلشان

دعای جوشن و ذکر سحر نماز قضاست

خوشا به حال دل صائم خدا ترسی

که در گرسنگی خود به یاد روز جزاست

سلام باد بر آن روزه دار تشنه لبی

که گریه اش به لب خشک سیدالشهداست

سلام باد بر آن صائمی که وقت غروب

به یاد شام غریبانِ روز عاشوراست

چگونه می کند افطار شیعه ای که مدام

عیان به چشم دلش صحنه های کرب و بلاست

چگونه جام بگیرم به دست خود گویی

ز اهل بیت به گوشم صدای واعطشاست

چو در غروب کند طفل کوچکم افطار

دلم به یاد یتیم سه سالۀ زهراست

کنار سفرۀ ما ظرف کوچک خرما

کنار سفرۀ آن خونجگر سر باباست

عزیز من به کنارم نشسته و افسوس

عزیز یوسف زهرا به دامن صحراست

روا بود که فشانم هماره خونِ جگر

به کودکی که بر او اشک دیده آب و غذاست

به یاد تشنگی آل فاطمه میثم!

اگر که خون شودت اشک در دو دیده رواست

✍️حاج غلامرضا سازگار، نخل میثم(ج3)، صص556-557