تعریف مداحی

استادمجیدطاهری:مداحی، نوعی عرض ارادت است به ساحت مقدّس اهل البیت(علیهم السلام) که با کمک صدای انسانی و اشعار و نواهای متناسب با مجالس شیعی و معنوی عرضه می‌شود و به تناسب اشعار در مجالس جشن بصورت شاد و در مجالس سوگ بطور محزون خوانده می‌شود و امروزه در سوگواری می‌تواند با سینه زنی و در شادمانی با کف‌زنی همراه باشد؛ فی‌البداهه‌خوانی از مشخصه‌های اصلی این نوع از خوانندگی است و همین عامل، ارتباط قوی و مؤثر سینه به سینه‌ای بین مداح و مستمع ایجاد می‌کند و ممکن است بجز تغییرلحظه‌ای اشعار و ارائه به تناسب حال از سوی مداح با تغییر دفعی نواها نیز همراه باشد، که این نکته در قطعاتی که از پیش ساخته می‌شود وجود ندارد؛کلیپ‌های صوتی و تصویری که جدیداً با صدای مداحان ساخته می‌شود نیز اگرچه با موسیقی ملایم الکترونیکی همراه است اما نمایانگر حال و هوای مجالس بوده و آنچنان از جوّ حاکم فاصله ندارد.آنچه امروزه به عنوان دکلمه‌خوانی مرسوم است توسط مداحانی انجام می‌گیرد که از آواز و نواها بهره‌گیری نمی‌کنند و با صدایی استوار و متین و در عین حال به مقتضای حالِ اشعار(شادی، مرثیه، حماسی و...)و معمولاً از حفظ خوانده می‌شود.