نقش مداح در روضه های خانگی

نقش مداح در روضه های خانگی

در سنین کودکی، روزی در خانۀ پدربزرگ بودم که زنگ خانه به صدا درآمد، پس از باز کردن در، دیدیم روضه خوان همیشگی شان، شیخی بنام آقای شریفی که لباس روحانیت به تن داشت با ابهتی خاص وارد شد و من که برای اولین بار بود چنین صحنه‌ای را می‌دیدم با خجالت و حالت سربه زیر، در گوشه‌ای ایستادم و مثل یک دوربین، صحنه را تماشا می‌کردم. بعداً پرسیدم که ایشان چه کسی بود؟ گفتند: از دوستان و فامیل هستند و هم اکنون فرزندشان حاج حسین شریفی نیز از مداحان خوب است. روضه خوان در بدو ورود، با احوال پرسی از پدر بزرگ و مادربزرگم که به تازگی، فرزندشان(عموی من) به شهادت رسیده بود به نوعی از آنها سرکشی و دلجویی هم می‌کرد؛ چرا که پس از این مصیبت جانگداز، خانوادۀ این شهید بزرگوار، بسیار متألم و در واقع ضایعه‌ای جانگداز، از چند سو برای پدر و مادر، اتفاق افتاده بود؛ خلاصه پس از اینکه پامنبری ها، که با احتساب من، فقط سه نفر می‌شدیم، در کنارهم قرار گرفتند، ایشان شروع به خواندن کرد و با صدایی حزین، اما کوتاه و با چند خط و چند دعا، روضه را به پایان برد؛ آنقدر سر تا ته  این روضه، بدون تشریفات و مختصر بود که من در بهت و حیرت مانده بودم که یعنی روضه و روضه خوان یعنی این؟ ولی باید بگویم قدیمی ها به اندازه‌ای به این روضه‌ها عقیده داشتند که راضی نبودند به هیچ وجه حتی با حضور دو نفر نیز ترک شود، و روضه خوان همیشه می‌دانست که هر طوری هست باید در آن روز از ماه بیاید و کار خود را انجام دهد.

خوشبختانه مشاهده می‌شود رفته رفته با درگذشت آن پدران و مادران، این سنت حسنه که نوعی انجام سفارش رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) به محبت اهل البیت (علیهم السلام) است، نه تنها کم رنگ نشده، بلکه به تشکیل هیئتهایی منسجم نیز انجامیده است. مداحان و مرثیه خوانان باید بدانند که حضور ونقش آنان در فامیل و دوستان، به قدری اهمیت دارد که اگر باشد، چنین مجالسی هر چند کوچک تشکیل می‌شود و اگر نباشد ممکن است، یا تشکیل نشود و یا خدای نکرده تضعیف گردد؛ اگر در گذشته، برخی از روضه خوانان به این عمل به دید شغل نگاه می‌کردند، اما بحمدالله در حال حاضر به عنوان یک افتخار و توفیق بزرگ محسوب می‌گردد و حتی مراقبت می‌کنند تا از آنان سلب نشود.

پیشنهاد می‌شود برای حرکت جامعه به سوی صلاح و تعالی، و منتشر شدن نور قرآن کریم و اهل البیت(علیهم السلام)در خانه‌ها، هر یک از مداحانِ آقا یا خانم، ابتدا در خانواده و دوستان خود، به این امر خداپسندانه و مورد رضایت اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بپردازند و در انجام آن، با صبر و شکیبائی، مداومت داشته باشند و به این نکته توجه کنند که برای رضای خداوند متعال، به هیچ وجه نباید خود بین و خود خواه بوده و این مجالس را به عرصۀ گِرو کِشی و تقاضاهای متقابل، مبدّل نمایند؛ آن وقت خواهند دید که با عنایات حق تعالی، چه تأثیرات مبارکی بر خود و دیگران خواهند گذاشت، ان شاء الله.

سوم اسفندماه1397