شعرزیبای اربعین

مگیر از زائرانت لحظه‌ای فیض زیارت را
مبند اینگونه بر یاران خود راه سعادت را

نجف تا کربلا عشق است موکب موکبش رحمت
خدا بخشیده انگاری به خُدّامت سخاوت را

چنان گرد تو می آیند خلقُ الله از هر سو
تداعی می‌کند هر اربعین روز قیامت را

تو با هفتاد و دو یارت به روی نیزه ها رفتی
و آوردی کنار خویش هفتاد و دو ملت را

اگر داغی به پا دارند تاول نیست می‌دانم
زمین بوسیده در هر گام پای زائرانت را

(سیدمحمدحسین حسینی)

*باحذف یک بیت*