شعر اعتراض غزه با گریز حضرت فاطمه(س)

غزّۀ مظلوم

دهر بپا خاست ، نشستن چرا
شاخه ی این نخل شکستن چرا

غزّه در آتش بدنش سوخته
باغ و نهال و چمنش سوخته

قصّه ای از آتش و خون گفته اند
مادر و فرزند به خون خفته اند

لشکر ابلیس شده یکّه تاز
نسل کُشی می کند ابلیس باز

حسّ مرا داغ برانگیخته
خون مسلمان به زمین ریخته

کودک تنها شده ی بی پناه
کُشته شد امّا به کدامین گناه

این دلِ مغموم چها دیده است
غزّه ی مظلوم چها دیده است

کفر مجسّم شده صهیون ببین
سرخ شده شاخه ی زیتون ببین

آه ببین نقشه ی خصمِ پلید
فاجعه در فاجعه آمد پدید

گرگِ پلید است که انسان کُشَد
کفرِ یهود است مسلمان کُشَد

آلِ یهود است کزو صبح و شام
امّتِ اسلام شود قتلِ عام

منبرِ خون است بخوان ای خطیب
نَصْرُمِنَ الله وَ فَتْحٌ قَریب

فتح و ظفر جزوِ سپاه شماست
نَصْرُمِنَ الله سِلاح شماست

گیسوی طفلان همه در خون رهاست
غزّه ی ویرانه ببین کربلاست

آه چقدر آب و عطش دیده ایم
باز درین دایره چرخیده ایم

پلک میانداز و ببین در خزان
خفته به خون اند همه مادران

داغ به دلها سر و سامان دهد
طفل در آغوش پدر جان دهد

پنجه ی صهیون که چکد خون ازو
زخم شده سینه ی گردون ازو

ناله ازین خاک به گردون رسید
روی زمین مانده هزاران شهید

ای همه دل داده به فتحِ قیام
صبر و شکیبایی تان مستدام

شعله کشد آهِ جگر سوزتان
جلوه کند نهضت پیروزتان

حرمله ها تیر به کف آمدند
باز پیِ ذبحِ شرف آمدند

غزّه بُوَد عرصه ی خون و شرف
بانگ بر آورده شرف ، لاتَخَف

ای غم دل خوانده بگو یا حسین
تشنه جگر مانده ، بگو یا حسین

نام حسین است به دل جان دهد
حضرت زهراست که فرمان دهد

خون جگران را ز رهِ یاوری
حضرت زهراست کند مادری

آن که به قلب همه مَرهَم گذاشت
آه که خود بازوی مجروح داشت

وای ، خزان از غم او باغ ماست
پهلوی بشکسته ی او داغ ماست

دستِ ستم بابِ جسارت گشود
چهره ی نورانی او شد کبود

این که به دل خونِ جگر آتش است
خانه ی وحی است که در آتش است

شعله کِشد باغ ز بادِ خزان
مادر و طفل اند در آتش نهان

بعد نبی فتنه چنان شد پدید
بانوی بیت علوی شد شهید

فاطمه افتاد ز پا ، آه آه
خانه ی وحی است که شد قتلگاه
**
✍️محمود تاری «یاسر»